Στην τελευταία μας εξόρμηση έναν μήνα περίπου πριν, βρεθήκαμε στο Σιδηρόκαστρο Σερρών, μια σχετικά ανεξερεύνητη για τον σύλλογό μας περιοχή, όπου ήρθαμε σε επαφή με τον πρόεδρο του τοπικού σπηλαιολογικού συλλόγου “Μαύρος Βράχος”, τον κύριο Σάββα Ιωαννίδη. Αφορμή ήταν το βάραθρο Ολούκ Ντερέ, που κέντρισε το ενδιαφέρον μας και αποφασίσαμε να το εντοπίσουμε και να το κατέβουμε. Ο σύλλογος, πέραν από μεμονωμένες περιπτώσεις, έχει να επισκεφτεί την περιοχή από το 2014, όταν συμμετείχε στην Πανελλήνια Σπηλαιολογική Συνάντηση που είχε διοργανώσει τότε ο Μαύρος Βράχος.
Αφού εντοπίσαμε το βάραθρο του Ολούκ Ντερέ, μέλη του συλλόγου μας συναντηθήκαμε με τον πρόεδρο του Μαύρου Βράχου και με χαρά δεχτήκαμε από τον κύριο Ιωαννίδη πρόσκληση για τα εγκαίνια και την κοπή της πίτας του συλλόγου τους στις 6 Φεβρουαρίου 2022.
Με αφορμή λοιπόν αυτό το γεγονός, αποφασίσαμε να οργανώσουμε ένα διήμερο στην περιοχή του Σιδηροκάστρου, όπου θα συμπεριλαμβάναμε και την εξερεύνηση ενός σπηλαίου. Ο κύριος Ιωαννίδης μας πρότεινε ένα σχετικά εύκολο και ιδιαίτερο βάραθρο, αυτό του Μαύρου Βράχου, που βρίσκεται στην μέση ενός παλιού λατομείου.
Το βάραθρο του ”Μαύρου Βράχου”, όπως χαρακτηριστικά ονομάζεται διανοίγεται σε μάρμαρο. Βρίσκεται στη βάση λατομείου δίπλα στο Μαύρο Βράχο και θεωρείται ένα υπογενές σπήλαιο από ανερχόμενα θερμά νερά. Η μοναδικότητά του έγκειται στο γεγονός ότι στο εσωτερικό του εντοπίζεται σιδηρομετάλλευμα, το οποίο έχει οξειδωθεί και παρουσιάζει σπογγώδη όψη. Επάνω στο οξειδωμένο σιδηρομετάλλευμα παρατηρείται ανάπτυξη και εναπόθεση ασβεστιτικού υλικού που το καταστά εξαιρετικά ιδιαίτερο και όμορφο βάραθρο. Κάτι ανάλογο δεν μας είναι γνωστό στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο.
Το σπήλαιο έχει κατακόρυφη πρόσβαση γύρω στα 20 μέτρα, όπου χρειάστηκε να γίνει μία παράκαμψη ώστε να μην τρίβει το σκοινί επάνω στην σκουριασμένη σκαλωσιά που τοποθετήθηκε εκεί παλιότερα για να βγάλουν στην επιφάνεια τα μπάζα που είχαν ρίξει στο βάραθρο από το λατομείο. Συνεχίζει με κατηφορική κλίση για κάποια μέτρα, όπου υπάρχει ένα μικρό κατέβασμα 4 περίπου μέτρων (ακριβές μετρήσεις θα έχουμε με την αποτύπωση της χαρτογράφησης), με χρήση σχοινιού. Έπειτα ξεκινάει ένας οριζόντιος αγωγός με κάποια σημεία που έχουν μικρή κλίση προς τα κάτω και καταλήγει σε μια λιμνούλα. Το αρμάτωμα έγινε από το αμάξι, καθώς δεν μπορούσε να βρεθεί φυσική δεσιά και το πέτρωμα αντιστεκόταν στο δράπανο. Σε αυτό το σημείο, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε πολύ τον Γεώργιο Λαζαρίδη από το Γεωλογικό Α.Π.Θ. για όλες τις πληροφορίες που μοιράστηκε μαζί μας.
Η διαμονή μας έγινε στο πανέμορφο και λειτουργικότατο καταφύγιο σπηλαιολόγων στο Καπνόφυτο Σερρών, δημιούργημα μιας ομάδας μεταπτυχιακών φοιτητών Αρχιτεκτονικής από πανεπιστήμιο της Σουηδίας. Πλέον έχει μετονομαστεί ως ”Καταφύγιο του Λευτέρη” προς τιμήν του αείμνηστου προέδρου του Μαύρου Βράχου Λευτέρη Ελευθεριάδη, που έχει φύγει πια από την ζωή. Την Κυριακή πραγματοποιήθηκε μικρή πεζοπορία από μονοπάτι που μας κατεβάζει στην κοίτη του γειτονικού ρέματος. Εκεί βρίσκεται κρυμμένος ένας όμορφος καταρράκτης 20 μέτρων περίπου, ενώ σημαντικός όγκος πάγου είχε χτιστεί στη βάση του.
